- violo
- vĭŏlo, āvi, ātum, 1, v. a. [vis], to treat with violence (corporeally, and, more freq., mentally), to injure, dishonor, outrage, violate (cf.: laedo, polluo, contamino).I.Lit. with persons as objects:II.
hospites violare fas non putant,
to injure, do violence to, Caes. B. G. 6, 23 fin.:aliquem,
id. B. C. 3, 98:patriam prodere, parentes violare,
Cic. Fin. 3, 9, 32.—Esp.: virginem, Auct. ap. Varr. L. L. 6, § 80 Müll.; Tib. 1, 6, 51; cf. Cic. Fam. 9, 22, 1 fin.:sacrum vulnere corpus,
Verg. A. 11, 591; cf.:Getico peream violatus ab arcu,
Ov. P. 3, 5, 45.—Transf.A.With places as objects, to invade, violate, profane:B.fines eorum se violaturum negavit,
Caes. B. G. 6, 32:loca religiosa et lucos,
Cic. Rab. Perd. 2, 7:Iliacos agros ferro,
Verg. A. 11, 255:Cereale nemus securi,
Ov. M. 8, 741:silva vetus nullāque diu violata securi,
id. F. 4, 649.—With the senses as objects, to outrage, shock:C.oculos nostros (tua epistola),
Ov. H. 17, 1; cf.:aures meas obsceno sermone,
Petr. 85.—With abstract objects, to violate, outrage, break, injure, etc.:III.officium,
Cic. Rosc. Am. 38, 109:jus,
id. Leg. 2, 9, 22:religionem,
id. Verr. 2, 5, 72, § 186:virginitatem alicujus,
id. N. D. 3, 23, 59:vitam patris,
id. Par. 3, 25:inducias per scelus,
to break, Caes. B. C. 2, 15:foedera,
Liv. 28, 44, 7; Tib. 1, 9, 2:amicitiam,
Cic. Phil. 2, 1, 3:existimationem absentis,
id. Quint. 23, 73; cf.:nominis nostri famam tuis probris,
id. Verr. 2, 1, 32, § 82:dignitatem alicujus in aliquā re,
id. Fam. 1, 6, 2; cf.:injuriae sunt, quae aut pulsatione corpus aut convicio aures aut aliquā turpitudine vitam cujuspiam violant,
Auct. Her. 4, 25, 35.—Trop. (rare and poet. ):Indum sanguineo ostro ebur,
i. e. to dye of a blood-red, Verg. A. 12, 67 (an imitation of the Homeric elephanta phoiniki miênê, Il. 4, 141).
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.